کد مطلب:31771 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا اينكه انسان خدا را به خاطر ترس از جهنم يا اميد به بهشت عبادت كند آيا اين عبادت آميخته با شرك است و آيا چگونه مي توان به مرتبه اي رسيد كه خدا را براي خودش عبادت كرد؟

پرستش خالصانه خداي تعالي مراتبي دارد كه در آيات قرآن كريم و روايات تشويق نسبت به همه مراتب آن ملاحظه مي شود مانند اينكه در آيات مربوط به بهشت به تفصيل نعمتهاي آن شمارش شده و از بندگان مي خواهد آرزوي وصول به آن داشته باشند و از خدا آن را درخواست كنند و نيز آيات عذاب الهي به تفصيل شرح داده شده و از بندگان خواسته شده از آن بترسند و به خدا پناه ببرند و از اعمال زشت دست بردارند. بنابراين طي مراتباخلاص بهنردباني شبيه است كه نمي توان به يكباره بدون گذشتن از مرحلهاي به مراحل عالي آن صعود نمود. و رسيدن به هر مرتبهاي داراي ارزش و مورد تشويق خداي متعال مي باشد تا سرانجام توفيق رسيدن به عاليترين و خالصترين مراتب آن حاصل شود و بايد توجه داشت اخلاص در خالصترين مرتبه آن مطابق با شرحي كه از امام راحل (ره) در بيان مراتب اخلاص آمده اختصاص به انسان كامل دارد و سايرين متناسب با سعي و تلاش خود مراتبي از آن را دارا خواهند شد. اما جمله مولاي متقيان كه عبادت برخي را عبادت تجار و برخي را عبادت بندگان شمرده است و عبادت خالص را منحصر در اهلّيت پروردگار و شايستگي او براي عبادت معرفي فرموده به معني مذمت و باطل دانستن اين عبادات نيست بلكه عيار واقعي و حقيقي عبادت خالص را معرفي نموده است . در اين رابطه به شرح فرمايشات امام در كتاب آداب الصلوة صفحه 164 مراجعه فرماييد. ايشان در شرح مراتب اخلاص مرتبه سوم و چهارم را تصفيه عمل از رسيدن به جناّت جسمانيه و از خوف عقاب و عذابهاي جسماني موعود مي دانند و ميفرمايند: اين عبادت نيز در نظر اصحاب قلوب قيمتي ندارد و از نطاق عبوديت الله خارج است...(1) و اما اينكه چه كنيم به مقام عبوديت واقعي برسيم به ميزاني كه به معرفت ما از خداوند متعال افزوده

شود و باور اينكه اگر بهشت و نعمتهاي آن زيبا هستند بهشت آفرين زيباتر و اينكه ذلّ بندگي را در خود ببينيم، براي اجر و مزدو پاداش بندگي نخواهيم كرد . و اين متوقف بر تلاش و سعي و مجاهدت و عزم و تفكر است كه هر كدام نقش اساسي در وصول انسان به چنين هدفي دارد.